Anneme...
Beyazit CEBECİ
Analarımız vardı
Pirinç tarlalarında
Soğuk suyu ve
Çamuru
Aş eden....
Dağların
Bulutlara kanatlandığı
O vadide...
Analarımız vardı
Başaklarla beraber savrulan
Saçlarında... güneş kokardı
Gözlerinde kuzuları dururdu
Toprağa can verirlerdi
Bazen buğday biterdi
Bazen kara gözlü çocuklar...
Rüzgar ile pişmiş
Yüzleriyle gülen
Çocuklar vardı
Çayırlardan gökyüzüne
Yılkıların yelelerine tutunmuş..
Analar ve çocuklar
Vardı...
Bazlama kokusu gibi
Nefesimize sinmiş ....
