Temizlik malzemeleri üzerinden çirkin ve kirli işler...
Burhan KARADUMAN
Pandemiden dolayı okulların boşaltılarak öğrencilerin uzaktan eğitim görmeye başladığı, kamu kurumlarının boşaldığı, herkesin evinde kaldığı, sokakların boş, yolların bomboş olduğu bir dönemdir.
Okullar, kurumlar zorunlu olarak boşaltıldığı için bu kurumların genel temizlik malzemesi giderlerinin de aslında yüzde 95 oranında düşmesi beklenir. Öğrencisi olmayan bir okulun o süreçte genel temizlik malzemeleri tüketimi 1000 kat artabilir mi? Malatya’yı ayda 3-4’kez yıkayabileceğiniz bir temizlik malzemesi pandemi döneminde içi bomboş olan, sadece kısıtlı sayıdaki idarecilerin nöbetleşe çalıştığı bir kurumda tüketilebilinir mi?
Hikaye Malatya’da bir ilçede geçiyor.
Olayın yaşandığı kurum, Malatya’daki ana kuruma bağlı olan bir alt kurum.
İlçedeki kurumun ikinci derecedeki idarecisi, masasına getirilen ve masasına KALE gibi dizilen ihale evraklarını imzalamadan önce, alınan malzemeyi görmek için kurumun deposunu açtırıyor.
Deponun kapısı açılınca, kurumun ikinci derecedeki idarecisi yüzü kireç gibi bembeyaz oluyor. Şaşkın şaşkın bir deponun içine bakıyor, bir deponun kapısını açan görevlinin yüzüne bakıyor.
“Ben mi yanlış görüyorum, görünen gerçek mi” der gibi başını sallıyor, daralan nefesini toplamaya çalışan kurumun ikinci derecedeki idarecisi deponun kapısını açan görevliye dönerek;
-“Son 1 haftada buraya hiç temizlik malzemesi konuldu mu?”
-Hayır?
Elini yumruk yaparak kapıya vuran yönetici, sıktığı dişlerini gevşeterek bir kez daha görevliye dönerek-
-“Burada 2 tane temizlik malzemesi bidonunun dışında başka bir malzeme görüyormusun”
Bu kez görevli yöneticiye şaşkın şaşkın, “bu kafayı yemiş” der gibi baktıktan sonra;
-“Hayır efendim, zaten kurum boş, sadece 2-3 kişi geliyor, sadece idari kısım pas paslanıyor, kurumda başkada temizlik malzemesi kullanılacak alan yoktur”
İdareci, eliyle görevliye deponun kapısını kilitlemesini işaret ederek, hızlı adımlarla doğruca odasına gitti. Masasına getirilen evraklara bir kez daha bakarak, ihalede bidon bidon temizlik malzemesi alındığı yazıyordu. Pandemi olmasa bile böyle bir malzeme normal şartlarda o kurumun 4-5 yıllık bir temizlik ihtiyacını karşılayabilir. Ancak kuruma getirilip depoya konduğu şeklinde tutanak tutulan malzeme bile orta yoktu. Sadece bidon bidon temizlik malzemesinin fatura bedelinin ödenmesi için düzenlenen evrakların imzalanması gerekiyordu. Gelmeyen, ortada olmayan, depoda bulunmayan malzeme için evrak imzalanıyordu. Yani para çıkışı olacak, ama malzeme girişi olmayacaktı. Her şey bilimsel olarak usulüne göre hazırlanmıştı. Sayıştay denetçisinin bile, pandemide bu kadar temizlik malzemesini nerede kullandınız diye sormasa farkına varamayacağı KALE gibi bir tezgah kurulmuştu.
Durumu anlamıştı. Kuruma malzeme alınmış gibi evraklar düzenlenmiş, kendisinin de bu suça ortak olması isteniyordu.
Masasında duran aile fotoğrafına gözü gitti. Çocuklarının fotoğraflarına gözlerini sabitleyerek içinden “size haram yedirmeyeceğim” diye mırıldandı.
İlçedeki kurumun birinci derecedeki kısa pantolonlu yöneticisini aradı, “Ben bu evrakları imzalamıyorum, kuruma malzeme alınmış gibi evrak düzenlenmiş, ama depoda bu malzemeler yoktur, ya o malzemeleri getirir gözlerimin önünde depoya teslim edersiniz yada ben bu evrakları imzalamam.”
Aradan fazla bir zaman geçmeden kurumun bağlı olduğu Malatya’daki ana kurumun üst yöneticisi ilçedeki evrakları imzalamayan idareciyi aradı.
Ana kurumun Malatya’daki üst yöneticisi, bağıra bağıra, kafasını telefona vura vura “Ben bu kurumun üst yöneticisiyim. Emir veriyorum, derhal o evraklar imzalanacak. Ben seni oraya bu evrakları imzalaman için bilimsel verileri kullanarak gönderdim. Benim sayemde ekmek yiyorsun. Seni derhal en uzak ilçeye sürerim.” tehditlerini savurdu.
İdareci, ana kurumun Malatya’daki üst yöneticisine de, evrakları imzalamayacağını tekrar etti ve telefonu yüzüne kapattı.
Ana kurumun Malatya’daki üst yöneticinin konuştuktan sonra makam odasında kendisini yerden yere atıp, saçlarını sinirden yolduğu, pinpon topu gibi zıplayıp durduğu tahmin ediliyor. Çünkü gelmekte olan paracıklar uçabilirdi, Ankara’da dağıtacağı hediyecikler için, gayrimenkul zenginliği için paralar lazımdı. Ama karşısına tekin bir taş çıkmıştı.
5 dakika sonra ilçedeki kuruma Malatya’daki bağlı olduğu ana kurumdan yazılı talimat geldi. Sözde ihale evraklarını imzalamayan idareci başka ilçeye sürülmüş, yerine başka bir atama yapılmıştı.
Sözde ihale düzenlenmiş gibi kuruma getirilmeyen malzemeler için evraklar atanan yeni idareci tarafından ucu kalın bir kalemle imzalanmış, ilçedeki kurumun birinci derecedeki kısa pantolonlu idarecisi tarafından, Malatya’daki ana kurumun üst yöneticisine müjde olarak ulaştırılmıştı.
Başka bir ilçeye sürülen o idareci, bir şehit oğluna sonucu olumsuz çıkacak ve cezalandırılacak şekilde soruşturma açılması talimatını veren Malatya’daki ana kurumun üst yöneticisinin emrini de yerine getirmeyerek, buradan da başka bir ilçeye sürüldü.
Pandemi sürecinde birileri meğer yüzlerine maske takarken, vicdanlarına da maske takarak bu arada devleti ve milleti soymuş. Vicdansızlar...
(DEVAM EDECEK)
