Sanki hiç ölmeyecekmiş!...
Çoğu İnsana bir bakın ne kadar ilginçlerdir; sürekli bir telaş, hep bir koşturmaca ve devamlı ben alayım, ben olayım ve ben yapayım aruzusu içerisinde nefesi bitip toprak altına girenene kadar.
Çoğu İnsana bir bakın ne kadar değişiklerdir; acıma duygusunu tamamen kaybetmiş, ahlaki değerlerinin hepsini unutmuş ve sevgisini saygısını küçücük menfaati uğruna tamamen feda etmiş! sanki hiç ölmeyecekmiş, sanki herşeyi giderken yanına alacakmış ve sanki hep bu dünyada kalacakmış gibi sonsuz bir çaba içerisinde beyni durup kalbi sönene kadar.
Çoğu insana bir bakın ne kadar fırıldaklardır; tıpkı teneke soba misali! çok yaklaşırsan yanarsın, az yaklaşırsan donarsın hiç gitmezsen sönersin her zaman dengeyi sağlamak mesafeyi korumak ve kollamak gerekir yoksa ayazda kalırsın.
Çoğu insana bir bakın ne kadar cinslerdir; herşeyi kendine isteyip hep alan, oturduğu koltuğa kendini kendir ipiyle bağlayan ve sürekli övünüp özünde bencil olan, lafları hep yalan, hadi bakalım birazdan sen oyalan ruhun bedenden ayrılıp ölüp gidinceye kadar.
