Nereye Bu Gidiş
Yazı başlığımıza bakınca ilk akla gelen bir serzeniş değil mi? Evet arkadaşlar, nereye bu gidiş. Burda gidişten kastımız bir bireyden çok toplumsal ve hatta küresel bir gidiş. Küresel anlamda nereye doğru gidiyoruz, biraz bu konuda yazacağız belki de bir yazı dizisi çıkacak ortaya. O kadar çok büyük ve derin bir konu ki üstüne kütüphaneler dolusu kitaplar yazıldı. İnsanlar ömrünü adadı, yeri geldi canını verdi ama ne yazık ki bu gidişi kimse durduramadı. Kimine göre bu gidiş dünyanın sonu ile noktalanacak. Küresel dezenformasyonun, bize göre en üst seviyesini yaşıyoruz. Rabbim daha beterinden korusun belki de Ahir zamandayız bilemeyiz.
Bildiğimiz tek şey var o da bu gidişin sonu pek hayra alamet değil. Gerek dini, gerek ahlaki, gerek kültürel hayatımızın her safhasında yaşadığımız bu dezenformasyonun sonunda öyle bir nesil olacak ki (inşallah olmaz) ruhsuz, hayasız, inançsız, acımasız dünyada ki ismi konmuş ya da konmamış en kötü hasletlere sahip bir nesil yetiştiriyoruz belki farkındayız belki değiliz. En kötüsü de ne biliyor musunuz? Bunu kendi elimizle yapıyoruz. Bizim elimizden ne gelir ki diyenleri duyar gibiyim. Aslında elimizden gelen çok şey var ama bunu yapacak iradeye sahip miyiz önce ona bakmamız lazım.
Burada bir Türk filmi repliği geldi aklıma "Devrimi önce evimizde yapacağız sonra sokağımızda, sonra mahalle, köy, ilçe derken bütün dünyaya yayacağız." Aman ha devrim dedik diye hemen bizi kominist yapmayın. Sadece fikrin, eyleme, eylemin davanın nihayi zaferine giden yolunun kısa ve öz formülünü anlatmak istedim. Formül gayet net ve açık önce kendimizi, sonra ailemizi ve çevremizi bu iş böyle büyüyecek, küçücük bir kar topunun çığa dönüşmesi gibi. Tabi zor ve uzun bir süreç, belki de bütün bu emeğin meyvelerini bırakın toplamayı, görmek bile bize nasip olmayacak ama olsun, en azından bizden sonraki nesil daha güzel, daha iyi, daha merhametli, daha adil insanların çoğunlukta olduğu bir dünyada yaşayacak. İnsanlık var oldu olalı hak ile batılın, iyi ile kötünün mücadelesi, savaşı her zaman olmuştur. Bundan sonra da olmaya devam edecek.
Bu süreçte bazen iyi (hak), bazen kötü (batıl) galip gelmiştir. Ama hiçbir güç bu mücadeleyi bitirememiştir. Kıyamete kadar da devam edecek olan bu mücadele de Firavunun karşı olmak yetmez, Musa nın da mücadelesine katkı sunmak gerekir. Bu katkı bazen bir dua bile olabilir ama önemli olan karınca misali safımızı belli etmek. Öyle bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyenlerin olmadığı, aksine kimsenin olmadığı yerde ben varım diyebilenlerin, başkasının derdiyle dertlenebilenlerin kısacası insan olanların olduğu bir dünya düzenini kurmak ümidi ve niyetiyle yaşayanlar sayıca azaldığı bu günlerde insanın içi acıyor. Suni gündemlerle o kadar çok meşgul edildik ki insanoğlunun dünyaya asıl geliş sebebini bile unuttuk artık.
Kaç kişi sohbet ortamında bu kötü, rezil gidişattan bahsediyor artık. 3 kişi bir araya gelince hepsi erkek ise muhabbet ya araba ya para ya da gayri meşru ilişkiler. Hepsi kadınsa gıybet, dedikodu ya da akşam ki gayri ahlaki dizide yaşanan iğrençlikler. Oysa biz İlahi kelimetullah davası için kıtalar fethetmiş, bu uğurda tarihte devletler yıkmış, devletler kurmuş, gözünü bile kırpmadan can almış can vermiş bir ecdadın bugün ki nesli değilmiyiz? Ne ara bu hale geldik? Neden bu kadar yozlaştık? Kim yaptı bize bu kötülüğü? Daha nice cevabını bildiğimiz ama bunu değiştirmek için ortaya bir irade koyamadığımız sorular var ki.
Dedim ya herhalde bir yazı dizisi başlayacak gibi o halde bu yazımızı burda noktalayıp bu kötü gidişata aklımızın erdiği, dilimizin döndüğü kadarıyla biraz daha yazalım. Kalın sağlıcakla
