Kefeniyle Gezen Adamdı O
16 yıl oldu…
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı o an, bir adamın yüreğiyle, onuruyla, adaletiyle göğe yükseldiği o an...
Memlekette siyaset denince, mevsimlik dava adamları, eğilip bükülenler, çıkarı neredeyse yönünü oraya dönenler akla gelirken… Bir adam vardı ki, eğilmedi, bükülmedi, asla yön değiştirmedi.
Muhsin Yazıcıoğlu…
O, siyasetin ortasına “adam gibi adam” tanımını kazıyan isimdi. Kendi çıkarı için değil, milletin vicdanı için yürüyendi. Darbelere, vesayete, çeteye, ranta, yalana, talana direndi. Tehdide karşı durdu. Milletin hakkını savunurken asla geri adım atmadı.
Davası, adamlıktı.
İnancı, milletin ta kendisiydi.
Bir sözü vardı ki, belki de her şeyin özetiydi:
“Namlusunu milletine çevirmiş bir tankı asla selamlamam!”
İşte buydu Muhsin Yazıcıoğlu.
Kefeniyle gezen adamdı o.
Davası için ölümü göze alandı.
Gün geldi, 12 Eylül’ün zindanlarında işkenceler gördü, ama yılmadı. Gün geldi, siyasetin çamuruna bulanmadı, tertemiz kaldı. Gün geldi, "Bizimkilerden" diyerek haramı örtmeye çalışanlara karşı dimdik durdu.
Bu ülkede siyaset uğruna eğilenleri, kimlik değiştirenleri gördükçe… O’nun ne kadar yalnız ama ne kadar güçlü olduğunu daha iyi anlıyoruz.
O'nun sözleri, sadece bir döneme değil, her döneme aitti:
“Bir saniyesine bile hükmedemediğimiz bir dünya için fırıldak olmaya gerek yok.”
“Makam ve mevki için değil, Allah rızası için siyaset yaptım.”
Bunları söyleyen kaç siyasetçi kaldı?
Şimdi bakıyoruz sağımıza, solumuza… Namlusunu milletine çeviren tankları alkışlayanları, zulme göz kırpanları, talanı alkışlayanları, her sabah başka bir ideolojiye uyananları görüyoruz.
Ve anlıyoruz ki…
Bu topraklar, adam gibi adamları özlüyor.
Muhsin Yazıcıoğlu, bir partinin değil, bir fikrin, bir duruşun, bir davanın adıydı. O yüzden hâlâ yaşıyor, hâlâ konuşuluyor, hâlâ unutulmuyor.
Çünkü o, milletinin vicdanıydı…
Çünkü o, namlusunu milletine çeviren bir tankı asla selamlamadı…
